Synchroniciteit

Geboeid kijk ik naar de vierde aflevering van de Netflix serie Surviving Death ‘Tekenen van de doden’. Het doet mij denken aan mijn schoonzus die gestorven is aan ALS. Haar spieren vielen snel uit, waardoor ze de bovenverdieping van mijn nieuwe huisje niet meer kon bezichtigen. Dus vroeg ik haar of zij na haar dood als vlinder mijn dakterras wilde bezoeken. Met een lach knikte ze, al had ze er nooit bij stilgestaan dat ze als vlinder kon terugkomen. Een paar maanden na haar overlijden belandde ik in een volgende burn-out…

 

Ik ging helemaal naar Bali om er weer bovenop te komen. Eenmaal daar drong het tot mij door dat ik helemaal niet zo ver weg hoefde om mij happy te voelen. Wel bladerde ik daar, aan de andere kant van de wereld, in een tijdschrift waardoor het idee werd geboren om mij in te schrijven voor een tuin op een complex dichtbij mijn huis, vlakbij de duinen. Terug thuis wandelde ik daar rond en ik wist dat ik daar mijn tuin zou vinden. Geduldig wachtte ik nog twee jaar, totdat ik de tuin kreeg toegewezen die exact aansluit bij wie ik ben. Nu het weer lente wordt, voel ik opnieuw het wonder van deze bijzonder plek met edelstenen en kunstwerken van de vorige eigenaresse. Al jarenlang is het mijn plek van bezinning waar ik kon herstellen van mijn chronische vermoeidheid.

 

Omdat ik iedere keer opnieuw opstond en doorging, duurde de burn-out lang. Ondertussen leerde ik overgave en bouwde ik vertrouwen op in het universum. Wachtend op de Liefde van mijn leven gaf ik ruimte aan mijn eenzaamheidsgevoel, terwijl ik oefende om het goed te hebben met mijzelf. Ondertussen pushten mijn leidinggevenden mij onophoudelijk om maar zo snel mogelijk weer aan de slag te gaan en overleed mijn broer plotseling. Totaal uitgeput en compleet ontredderd, besloot ik – na een zoveelste mislukte date – om mijn profiel van de datingssite te halen. Op de valreep ontving ik nog een veelbelovend verzoek tot een date. Toen ik liet weten dat het ‘nu even niet goed uitkwam’, wenste hij mij sterkte en nam min of meer afscheid. Snel stelde ik voor om elkaar eerst een tijdje te schrijven. Gedurende twee weken mailden we elkaar dagelijks hele epistels en groeide een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Onze ontmoeting was een herkenning van eeuwigdurende liefde. Hij bleek schrijver te zijn en beheerde met een compagnon een kleine uitgeverij. Dankzij zijn enthousiasme en redactionele ondersteuning kon ik mijn duizenden dagboekpagina’s herschrijven naar ‘Held op geitenwollen sokken’. Een louterende ervaring.

Drie weken geleden keerden wij terug van onze overwintering in Portugal. Tegen het einde van ons verblijf kwamen we beiden tot de conclusie dat we wel klaar waren met de Algarve. De terugreis was nog spannend, vanwege de strenge coronamaatregelen. Toen Transavia voor de tweede keer onze terugvlucht wijzigde, besloten we om met de auto naar huis te gaan. Daarmee zouden we de verplichte coronatest (PCR) én de sneltest ontlopen. Helaas konden we bij geen enkel autoverhuurbedrijf terecht. Dus legden we ons alsnog neer bij het vliegtuig en de onvermijdelijke, kostbare coronatesten. Nog diezelfde dag vertelde onze gastvrouw dat een Nederlands echtpaar in de buurt iemand zocht die hun auto – Tesla Model S – naar Nederland wilde rijden. Na een ontmoeting en een testritje bekeken we het stukje kust waar hun villa staat. Het toverachtige strand en magisch mooie omgeving overtuigde ons subiet om daar de komende winter een verblijf te gaan zoeken. Na de laatste instructies, overdracht van de Tesla-app en de autosleutels, waren we klaar voor de terugreis. Dat we toch nog een coronatest voor Frankrijk moesten afnemen, kon de pret niet drukken. Vier dagen waanden wij ons miljonairs en ssssssoefden we naar huis.

 

Mijn burn-out ligt inmiddels achter mij. Maar toen ik destijds op mijn dakterras, geëmotioneerd door de spanningen op mijn werk, van het zonnetje probeerde te genieten, streek er een Icarusblauwtje neer op de lavendelstruik. De vlinder vertoefde daar ongewoon lang. Ontroerd en dankbaar viel ik op mijn knieën. Dat die vlinder mijn schoonzus was, wist ik zeker. Want deze kleur blauw was haar lievelingskleur.

 

maart 2021

 

 

 

De natuur heeft geen haast

 

en toch komt alles af

 

Designed by Ed&Loes