Winterslaap

Starend naar het vuur in de houtkachel van ons Portugese winterhuisje overdenk ik het afgelopen jaar. De vlammen slaan wild om zich heen. Mijn gedachten keren naar binnen. Het jaar 2020 was het jaar van ‘zíjn’. Voor het eerst had ik geen plannen, geen voornemens, behalve dat ik niets hoefde. Laat maar gebeuren wat gebeuren moet. Tijdens sombere buien is dergelijk vertrouwen nauwelijks op te brengen. Dan voel ik mij een nietsnut en gaat het leven aan mij voorbij. Als ik mij beter voel, weet ik dat mijn gedachten onherroepelijk als energie beladen met liefde of met angst de wereld in gaan. Ook al doe ik helemaal niets.

Het afgelopen jaar werd ik mij er dieper van bewust dat liefde de wereld in sturen puur te maken heeft met gedachten en woorden. Dankzij het prachtige boekje van Don Miquel Ruiz, The Voice of Knowledge, leerde ik kijken naar wat ik geloof, wat waar is en wat niet. Welke woorden zend ik uit, maar vooral, welke intentie zit daarachter?

Het is grappig dat de doe-modus nog sterk in mijn systeem zit. In mijn dagboek schrijf ik vooral wat ik gedaan heb, terwijl het juist de kunst is om je bewust te zijn van jouw gedachten en woorden die je gebruikt om jezelf te uiten of wil doorgeven aan de ander. De rust die ik voel door even stil te staan voordat ik woorden formuleer, doet mij bijzonder goed. Een wederkerend sereen moment. Geduld oefenen wordt beloond: mijn energie is gestegen en ik val niet meer zomaar in slaap als ik ’s middags een boek wil lezen. 

Alleen is mijn lijf (nog) niet gewend aan de kou. Tijdens de winter ben ik stijf en stram waardoor ik geen lange wandelingen kan maken. De korte dagen hebben invloed op mijn dag-nachtsysteem en ik slaap veel vanwege de lange nachten. Net als de beer of de egel geef ik mij over aan een vorm van winterslaap. Zonder te voelen dat ik een luilak ben of dat al het amusement aan mij voorbijgaat, maar met intenties dat ik het leven lief heb en luister naar wat essentieel is. Door puur de flow van de seizoenen te volgen, lukt het mij te ontspannen en doet mijn body minder pijn. 

Een winterslaap kan ik overigens aanbevelen. Zeker in deze tijd waar de regels ons verhinderen contact met anderen te hebben. De feestdagen doorbrengen zonder de sociale vreugde is ongewoon voor veel mensen. Dat en passant ook het vuurwerk in één klap verboden wordt, is wel een feest voor het milieu en voor mij. Wat we er ook van mogen vinden, door de omstandigheden worden we gedwongen de rust te zoeken. Knus met onze huisgenoten of misschien zelfs in je eentje. Kun je dan vriendjes zijn met jezelf? Zo ja, dan is het geen enkel probleem om deze winter in alle stilte door te komen. Zo nee, dan is er werk aan de winkel. Waar zit de onrust? Wat voel je allemaal in jouw lijf? Welke gedachten gaan er door je heen? Kun je dat observeren? Zie je welke invloed dat heeft op jouw leven? Een mooi voornemen voor het nieuwe jaar: wees vooral lief voor jezelf.

In Nederland is de sfeer enigszins kribbig door een tweespalt tussen mensen. Aanhangers van de steeds strengere maatregelen enerzijds en de groep critici aan de andere kant. Gelukkig zitten er vele kilometers tussen mij en deze twee kampen die allebei om evenveel aandacht vragen. Hier bij het warme haardvuur is het vredig en wordt de rust door niets verstoord. Ook al ben ik hier samen met mijn lief, ik heb genoeg aan mijzelf. Van hieruit wens ik jou een heilzaam, rooskleurig en inspirerend 2021. Waarin we ruimdenkend worden en tegelijkertijd respect behouden voor andere zienswijzen. In alle liefde!

Dan draai ik mij nu nog even om en ga verder met mijn winterslaap.

Januari 2021